Rafał Urbaniak: Lekko nieodpowiedzialne i stronnicze wprowadzenie do filozofii analitycznej

Dr Maciej Sendłak, Uniwersytet Szczeciński

Fragment części wprowadzającej książki:

Nie jestem historykiem filozofii, nie jestem historykiem filozofii analitycznej, a życie jest krótkie. Nie będę więc przejmował się szczegółami bibliograficznymi, szczegółową chronologią czy pierwszeństwem intelektualnym. Czytelnik spragniony takich informacji powinien skierować się gdzie indziej.

Niniejszy tekst nie jest monografią naukową. Raczej stanowić on będzie w miarę krótki opis (niektórych aspektów) tego, co uważam za kluczowe w rozwoju i naturze filozofii analitycznej. Opis ten będzie zawierał wiele uprzedzeń. Wybierać będę zagadnienia, które mnie interesują. Pomijać będę zagadnienia, o których wiem, ale mnie nie interesują. Pomijać też będę te, które mnie interesują, ale nie uważam ich za wystarczająco ogólne (lub ciekawe), żeby wzmiankować o nich we wprowadzeniu do filozofii analitycznej. Pomijać będę również zagadnienia, które są bardzo ważne, ale których w swojej niekompetencji nie dostrzegłem. Niestety, pomijać będę także te zagadnienia, o których chętnie bym napisał, gdybym miał na to czas, a książki nie trzeba było kiedyś skończyć.

Ocena zjawisk, o których będę mówił, również będzie czasami stronnicza. Ze względu na zamierzoną krótkość tekstu niekiedy będę tylko wygłaszał pewne oceny lub uogólnienia, nie uzasadniając ich szczegółowo. Czasami będzie tak dlatego, że pogląd potrafię uzasadnić, ale uzasadnienie byłoby zbyt szczegółowe, żeby umieszczać je we wprowadzeniu do filozofii analitycznej. Czasami będzie tak dlatego, że twierdzenia te stanowić będą raczej wyraz moich intuicji niż rezultat dłuższych i szczegółowych przemyśleń.

Poza stylem prezentacji, doborem materiału oraz niektórymi przykładami nic w tej książce nie jest oryginalne, chyba że niechcący. Pisząc, zaczytywałem się w różnych tekstach. O tych, które uznawałem za ciekawe, pisałem w sposób, który uznawałem za odpowiedni.

Teksty, które czytywałem w kółko, pisząc kolejne rozdziały, starałem się umieścić na liście tekstów polecanych. Jest jednak wiele argumentów, twierdzeń czy przykładów, które gdzieś kiedyś zasłyszałem, ale nie pamiętam gdzie, a zadanie przygotowania wykładów było ważniejsze niż przygotowanie przypisu z literaturą do każdego zdania. Pozwoliłem w takich wypadkach wygrać swojej sklerozie oraz niechlujności i z szacunku dla krótkości życia ludzkiego (zwłaszcza własnego) nie spędzałem zbyt dużo czasu na omawianiu tego typu szczegółów. Bardziej niż historia interesowały mnie same problemy i argumenty. To nie znaczy, że przypisałem sobie czyjkolwiek wynik lub argument. Jak rzekłem, nic nie jest tutaj oryginalne, chyba że niechcący. Ale i tekst ten nie jest tekstem badawczym, nie ma stanowić wkładu w naukę, a jedynie wprowadzenie do przedmiotu.

Niniejszy tekst jest szkicem kilku wykładów wygłoszonych na kursie dotyczącym wybranych zagadnień z filozofii analitycznej: bardziej niż wyjaśnienie wszystkich szczegółów ma on stanowić krótki wywód skłaniający do dalszych studiów. Jeżeli nie zadziała, jest to pewnie moja wina i z chęcią zapoznam się z uwagami (wolałbym osobiście, ale jeżeli nie ma takiej możliwości: rfl.urbaniak@gmail.com). Wyjątek stanowią uwagi, które nie są konstruktywne. Nieżyczliwy czytelnik, który takie uwagi ma, proszony jest o spisanie ich odręcznie własną krwią oraz spalenie tak przygotowanego materiału zamiast przysyłania go do mnie.

Zob. Spis treści i wstęp.

Księgarnia
Academicon

Zamów książkę >

Dr hab. prof. UG Rafał Urbaniak obronił doktorat na Uniwersytecie w Calgary, bo dalej się nie dało. Od tego czasu dręczy studentów na Uniwersytecie Gdańskim oraz pisze nudne teksty o zagadnieniach logicznych, które mało kogo obchodzą, współpracując z Centre for Logic and Philosophy of Science w Gandawie. W międzyczasie, z powodów nie do końca zrozumiałych, mieszkał przez dłuższy czas w Indiach, gdzie powstała pierwsza połowa niniejszej książki. Druga została napisana, gdy po powrocie próbował przyzwyczaić się do nowej starej rzeczywistości i poległ. Książka ta jest wynikiem próby jasnego przedstawienia tego, czego autor żałował, że sam nie wiedział na pierwszym roku studiów filozoficznych.