Agnieszka Kijewska: Księga pisma i księga natury. Heksaemeron Eriugeny i Todoryka z Chartres

Mediewistyka rozumiana jako naukowe, systematyczne badanie dziejów średniowiecza, średniowiecznej kultury oraz myśli, jest stosunkowo młodą dziedziną badań. Bardzo powoli wyzwalano się z przesądów, które rozpowszechnili na temat średniowiecza myśliciele renesansu, a które podtrzymało oświecenie oraz XIX-wieczny racjonalizm. Okresem, który zdecydowanie najsłabiej jest wciąż opracowany jest myśl wczesnego średniowiecza, toteż na tym właśnie okresie skoncentruję się w tej pracy. Wychodząc z analizy filozofii Jana Szkota Eriugeny, a kończąc na prezentacji myśli Teodoryka z Chartres postaram się pokazać, że w dziejach myśli filozoficznej istnieje zasadnicza ciągłość między wiekiem IX a XII. Zarówno wiek IX, jak i wiek XII zostały przez historyków określone mianem „renesansu”; w literaturze przedmiotu mówi się o renesansie karolińskim oraz o renesansie chartryjskim. Niewątpliwie najwybitniejszym przedstawicielem odrodzenia karolińskiego był Jan Szkot Eriugena. toteż właśnie jemu zostanie poświęcona pierwsza część pracy zatytułowana Heksaemeron Eriugeny. W części drugiej zatytułowanej Heksaemeron Teodoryka z Chartres postaram się na przykładzie Teodoryka zarysować najważniejsze cechy humanizmu oraz platonizmu szkoły w Chartres. W tej części zostanie także poruszone zagadnienie dziejów Szkoły katedralnej w Chartres oraz tego, czy zasadnie można wyróżnić specyficzny rodzaj humanizmu i platonizmu, który decydowałby o odrodzeniu chartryjskim (fragment pochodzi ze wstępu).